แฟนฉัน
http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B9%81%E0%B8%9F%E0%B8%99%E0%B8%89%E0%B8%B1%E0%B8%99#mediaviewer/File:MyFan_Poster.jpg
แฟนฉัน เป็นภาพยนตร์ไทย เรื่องราวเกี่ยวกับ ความรักวัยเด็ก ในอดีตแห่งความทรงจำ กำกับการแสดงโดย กลุ่ม 365 ฟิล์ม และเข้าฉายเมื่อวันที่ 3 ตุลาคม พ.ศ. 2546 เป็นภาพยนตร์ที่ทำรายได้มากที่สุดในปีนั้น ด้วยมูลค่าถึง 137 ล้านบาท ภาพยนตร์เรื่องนี้ประสบความสำเร็จทั้งด้านกระแสตอบรับและรายได้เป็นอย่างสูง
แฟนฉัน เป็นภาพยนตร์เรื่องแรกที่เกิดขึ้นจากการที่ 3 บริษัทบันเทิงไทยอย่าง จีเอ็มเอ็ม พิคเจอร์ ที่พรั่งพร้อมด้วยแผนการตลาดและโฆษณามี ไท เอ็นเตอร์เทนเมนต์ ที่เชี่ยวชาญในเรื่องการจัดจำหน่ายแน่นด้วยประสบการณ์ที่เข้าใจคนดูหนังไทย และ หับโห้หิ้น ฟิล์ม ที่อัดแน่นด้วยทีมงานการสร้างภาพยนตร์ระดับแนวหน้าร่วมมือร่วมใจกันทำงานเพื่อบันทึกไว้เป็นเกียรติประวัติทั้ง 3 บริษัทมีมุมมองเดียวกัน
ภาพยนต์เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ดิฉันได้ดูตอนมัธยมศึกษาชั้นปีที่ 1 ตอนนั้นมีเพื่อนคนหนึ่งชื่อแตงกวา นำเเผ่นดีวิดีมาฉายดูที่บ้านฉันเป็นครั้ง แต่หาได้ดูครั้งเดียวไม่ ต่อจากวันนั้นฉันได้ดูหลายต่อหลายครั้งเลย ก็มันสนุกจริงๆ นี่ และฉากที่ฉันชอบสุดๆเลย ก็คือฉากที่เจี๊ยบจะไปขอโทษน้อยหน่า แต่น้อยหน่ากำลังย้ายบ้าน เจี๊ยบและเพื่อนๆก็ขี่ซาเล้งตามไปกัน แต่สุดท้ายก็ไปไม่ทัน มันเป็นฉากที่ฉันถึงกับร้องไห้ออกมาเลย มันซึ้งมากๆ สำหรับมิตรภาพของคำว่า เพื่อน
ตัวอย่างเรื่อง แฟนฉัน
ประวัติโดยย่อ
ภาพแห่งอดีต จริงๆ แล้วมันไม่เคยจากไปไหน มันอาจจะซุกอยู่ที่ซอกหนึ่ง ในลิ้นชักความทรงจำ และอยู่อย่างนั้นมาตลอด จนความทรงจำใหม่ๆ เข้ามาทับ เข้ามาซ้อน ดันมันไปจนสุดลิ้นชัก แต่เมื่อใดก็ตามที่ได้ยินเพลงอย่างนี้แว่วมา หรือเห็นรูปภาพสีเหลืองๆ แดงๆ เก่าๆ ความทรงจำในครั้งนั้น ก็เหมือนถูกมือซนๆ หยิบมันออกมาปลุกให้กลับมามีชีวิต… อีกครั้งหนึ่ง
ทุกคนคงมีภาพความทรงจำในวัยเด็กกันทั้งนั้น เหมือนกันในรูปแบบ ต่างกันในรายละเอียด มีสิ่งที่ชอบเล่นเหมือนกัน ผู้ชายอาจจะมีขี่จักรยาน เป่ากบ ผู้หญิงอาจจะมีกระโดดยาง เล่นขายของ …แต่เด็กชายเจี๊ยบมีทั้งสองแบบ บางคนอาจจะมีเพื่อนเป็นแก๊งค์ลิงทะโมนอยู่กลุ่มใหญ่ ที่พากันดื้อซนจนแม่ๆ เอือมที่จะด่า ในขณะที่อีกคนกลับมีเพื่อนน้อยมาก เพื่อนที่ซี้ที่สุดอาจจะมีแค่คนเดียว และเป็นเด็กผู้หญิงแก่นกะโหลกด้วย
น้อยหน่า คือชื่อเด็กผู้หญิงคนนั้น เธอเป็นเพื่อนเจี๊ยบมาตั้งแต่ยังเล็ก เพราะบ้านอยู่ติดกัน แถมละแวกบ้านยังไม่ค่อยมีเด็กวัยเดียวกันอีก ทั้งคู่จึงเล่นด้วยกัน ถึงแม้ว่ามันจะเป็นการละเล่นแบบผู้หญิง พวกกระโดดยาง เล่นขายของก็ตาม เจี๊ยบก็สนุกที่จะเล่นกับเธอ จนกระทั่งเจี๊ยบเริ่มโต เริ่มอยากเล่นแบบเด็กผู้ชายที่มันโลดโผนบ้าง ถึงขนาดไปขอเข้าแก๊งค์เด็กผู้ชาย ที่เป็นคู่อริกับน้อยหน่าก็ยอม พวกมันยื่นคำขาด ให้เจี๊ยบพิสูจน์ความเป็นลูกผู้ชายให้มันเห็น ลูกผู้ชายที่เข้มแข็ง สามารถเอาชนะศัตรูได้ และศัตรูของพวกมันก็คือน้อยหน่า และเด็กๆ ผู้หญิงละแวกนั้น เจี๊ยบยอมทำ นั่นทำให้น้อยหน่าโกรธ และอาจจะถึงขั้นเกลียดเลยก็ได้ และที่สำคัญก็คือ เจี๊ยบไม่มีโอกาสได้ขอโทษเธอ เพราะไม่กี่วันต่อมา เธอก็ย้ายบ้านไปที่อื่น คนละจังหวัดกัน และไม่ได้เจอเธออีกเลย
จนถึงวันนี้ เธอส่งการ์ดงานแต่งงานมาให้ที่บ้านเจี๊ยบ สิบกว่าปีที่ทั้งคู่ไม่ได้เจอกัน เธอยังจำเพื่อนคนแรกของเธอได้ ไม่รู้ว่าเธอจะเปลี่ยนไปแค่ไหน หรือว่าเห็นหน้าเจี๊ยบแล้วเธออาจจะงง ว่าไอ้ชายหนุ่มคนนี้ เป็นคนเดียวกับเด็กชายคู่หูเธอคนนั้นหรือเปล่า แต่เจี๊ยบก็จะไปงานแต่งงานเธอ เพื่อนซี้เมื่อสิบขวบของเด็กชายที่ชื่อว่า เจี๊ยบ
